Beste ouders...

Beste ouders/verzorgers van schoolgaande kinderen,

Ben zoals mijn vader!

Mijn vader ging niet in discussie met een docent over regels die in de klas, maar hij had vertrouwen in de docenten en in de school; zij waren immers de professionals.

Mijn vader ging ook niet in discussie over broodbakjes en traktatiebeleid, ook niet als hij het er niet mee eens was. In het grote mensen leven moet je immers ook weleens dealen met regels waar jij het niet mee eens bent.

Mijn vader ging niet tegen het schooladvies van school in. Hij wist namelijk dat zij mijn vorderingen dagelijks zagen en bij hielden, dus precies wisten welk niveau bij mij zou passen.

Hij probeerde er geen ‘hoger’ advies van te maken, want hij wilde niet dat ik mijn tenen zou lopen. Gelukkig zijn op een niveau die bij mij past vond hij belangrijker.

Mijn vader ging niet overstuur naar school als ik straf had gehad, maar hij werd boos op mij, omdat ik die straf vast om een goede reden had gehad.

Mijn vader nam complimenten over mij niet met een korreltje zout, maar was trots op mij en deelde deze trots met mij.

Mijn vader zei geen dingen als ‘oh, maar dit doet ze thuis nooit’, maar geloofde wat de docenten over mij vertelden; zowel over mijn gedrag als mijn prestaties. Zij zagen me immers een aantal uur per week, dus hadden vast goed door wat er allemaal speelde.

Mijn vader was nooit te laat op een oudergesprek, de docent heeft immers ook een planning waar die zich aan moet houden, net zoals iedereen die werkt.

Mijn vader nam de informatie die hij kreeg van de docenten tijdens oudergesprekken heel serieus en besprak de informatie met mij thuis.

Mijn vader viel invallers voor de klas nooit af. Hij wist ook dat deze docenten er maar voor korte tijd waren, niet alles wisten en hierdoor soms niet alles perfect konden doen. Mijn vader was blij dat er een invaller was gevonden, waardoor ik de les gewoon kon volgen.

Mijn vader praatte nooit met mij mee als ik negatief sprak over een docent, maar vertelde me dat je in je leven wel vaker mensen tegen komt waar het niet perfect mee klikt en dat je ook daar mee moet leren omgaan. Deze docent is wel de kenner van zijn/haar vak, dus als ik iets wilde leren, zou ik daar wel zelf een weg in moeten vinden.

Mijn vader begreep dat ik in een grote klas, van 38 leerlingen, zat en de docent dus niet fulltime alle aandacht aan mij alleen kon besteden en ik dus moest leren omgaan met uitgestelde aandacht. Mijn vader zag mij wel als zijn prinsesje, maar verwachtte niet dat anderen dat ook zou doen.

Mijn vader nam alleen zelf contact op als er écht iets aan de hand was. Als ik een keer minder goed had geslapen, of een schaafwondje had, vond hij dat niet nodig.

Mijn vader bedankte aan het eind van het (school)jaar de docent(en), omdat hij zag hoeveel tijd en energie ze hadden gestoken in mijn ontwikkeling en omdat hij zag hoeveel ik had geleerd.

Dus lieve ouders, wees als mijn vader, heb vertrouwen in de docent en de school, accepteer en waardeer wat zij allemaal voor je kind doen en ben trots op je kind. Mocht het toch niet zijn wat je hoopte, dan heb je altijd een keuze: accepteren dat het niet precies gaat zoals jij zou willen, of weggaan en een andere school zoeken.

En als je een goede docent ziet, die veel betekent (heeft) voor je kind, vertel dit dan aan deze docent. Deze docent heeft zijn uiterste best gedaan om alles voor jouw kind te doen en heeft wel een compliment verdiend.

Vriendelijke groet,

Juf Kirsten