Je bent te ambitieus.

Na bijna twee jaar werkzaam geweest te zijn op een school, stond mijn beoordelingsgesprek op de planning. Als deze beoordeling goed zou zijn, zou ik een vast contract krijgen. Na 2 tijdelijke jaarcontracten, kunnen er namelijk geen andere tijdelijke contracten gegeven worden. Aangezien ik al een aantal baanwisselingen had gehad, had ik nu behoefte aan vastigheid. Op deze school had ik het naar mijn zin en zag ik mezelf nog jaren werken, dus ik keek enorm uit naar deze bevestiging.

Aangezien zowel mijn studenten als collega's erg tevreden waren en er voldoende studenten aangemeld waren voor het schooljaar erop, was ik er van overtuigd dat dit wel goed zou komen.

Vol goede moed en met een grote glimlach kwam ik dan ook het kantoor van mijn directeur binnen. Ik wist dat studenten tevreden waren. Ik had zelf een lesmethode ontwikkeld voor de BBL klassen, omdat die geen boeken hadden waarin ik Nederlands en Burgerschap combineerde. Ik had 20 studenten meegenomen op een reis naar Zuid-Afrika en ik dacht mee over een nieuwe opleiding. Alles ging goed dus.

Het beoordelingsformulier lag op zijn bureau en ik zag al snel dat alle kruisjes in de rechterkolom bij ‘goed’ stonden. Vol lof sprak hij over mijn werkzaamheden en over wat hij allemaal over me had gehoord en ik luisterde geduldig naar zijn verhaal. Hij ging snel alle punten langs en kon de meesten niet echt toelichten. Hij was nog nooit in een les komen kijken, had geen idee wat ik precies deed en hoe ik dat deed, maar blijkbaar waren de verhalen over mij goed genoeg om bij alles een ‘goed’ aan te kruisen en geen enkele tip te hoeven geven. Normaal zou ik hier naar vragen, niemand is namelijk perfect en iedereen kan nog bij leren en zichzelf ontwikkelen, maar nu was mijn focus alleen maar op het vaste contract aan het eind van dit gesprek.

‘Maar..’, zei hij toen hij klaar was met het formulier, ‘ik ga je geen contract aanbieden.’

‘Waarom?’, vroeg ik.

‘Omdat je te ambitieus bent. Ik ken jouw soort, jij bent te ambitieus en je gaat uiteindelijk toch weg.’

Ik kon niks meer zeggen. Ik was verbaasd, verslagen, boos, verdrietig en besloot direct naar huis te gaan. Was ik té ambitieus? Kon dat überhaupt wel? Is dat dus slecht?

Ik ben inderdaad wel iemand die innovatief is, mijn lessen steeds aanpast en verbeterd, oplossingen aandraag, kansen zie en snel schakel. Ik kom met ideeën en geef duidelijk aan wat ik wil en waarom. Ik dacht altijd dat dit iets positiefs was, maar blijkbaar was dit een reden om me geen contract aan te bieden.

Ik heb mijn laatste weken gewerkt alsof er niks aan de hand was en alles netjes afgerond met mijn studenten. Het bloemetje wat ik bij mijn afscheid kreeg van mijn directeur heb ik lachend als een boer met kiespijn aangenomen. Zwijgend ben ik weggegaan en nooit meer teruggekomen.

Ik ben zelf van mening dat je ambities, nieuwe vernieuwede ideeën en mensen die actief en betrokken zijn juist moet stimuleren. Kijk en geloof in talenten en zorg dat deze op de juiste manier ingezet worden. Op die manier kan je groeien als persoon, maar ook als school of organisatie.

Op dit moment ben ik leraar van het jaar mbo 2021, stond ik als enige Nederlander in de Global Teacher Prize top 50, mag ik in gesprek met de minister over het onderwijs op het mbo, mag ik spreken op inspirerende events, mag ik meedenken over onderwijsvernieuwingen, werk ik samen met heel veel mooie bijzondere en enthousiaste onderwijsprofessionals, heb ik het Talentenpaspoort mee ontwikkeld en draag ik bij aan het verbeteren van het imago op het mbo. Mijn school geeft mij hiervoor de ruimte, het vertrouwen en denkt met me mee op alle mogelijke manieren.

Mijn advies: laat je nooit vertellen dat je iets te goed doet, of dat je iets niet kan, maar blijf geloven in je eigen kracht en talenten! Doe waar je hart ligt en waar je gelukkig van word en dan geloof ik er heilig in dat dit je ook gaat lukken.

Bij mij is het in ieder geval wel gelukt en ik ben nog lang niet klaar.